Υπάρχουν διάφορες μορφές θεραπείας που αναλύονται περισσότερο στο forum. H IΨΔ μπορεί να είναι χρόνια και ίσως να μη μπορεί να θεραπευτεί 100% (σε μερικές σπάνιες περιπτώσεις που τα φάρμακα δεν ενεργούν γίνεται εγχείρηση εγκεφάλου) αλλά ευτυχώς τουλάχιστον μπορεί να περιοριστεί σε σημείο που να μην ενοχλεί καθόλου ουσιαστικά.

 

   Μαζί με τη φαρμακευτική αγωγή που συνήθως είναι ουσίες που ονομάζονται εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRIs=Selective Serotonin Reuptake Inhibitors) όπως τα φάρμακα “Anafranil”, “Ladose” κλπ. σε συνδυασμό μερικές φορές με ένα αντιψυχωτικό ή και ηρεμιστικό όπως “Zyprexa”, “Xanax” κλπ., απ’ ότι φαίνεται η ψυχοθεραπεία που κερδίζει συνεχώς έδαφος εδώ είναι η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (cbt = cognitive behavioral therapy). Συνήθως εφαρμόζεται έκθεση στο άγχος με ταυτόχρονη παρεμπόδιση συμπεριφοράς/αντίδρασης (ΕRP = exposure and response prevention), δηλαδή κάνουμε τη σκέψη που μας ενοχλεί αλλά δεν υποκύπτουμε στον ψυχαναγκασμό. Φαίνεται ακραίο και τρομακτικό αλλά έχει πολύ καλά αποτελέσματα καθώς οι ψυχαναγκασμοί είναι εκείνοι που διαιωνίζουν το πρόβλημα... Στο forum επίσης γίνεται αναφορά του πως ο ψυχαναγκαστικός παγιδεύεται από τους καταναγκασμούς του.

 

   Δυστυχώς πολλοί ειδικοί αδυνατούν όχι μόνο να αναγνωρίσουν το ocd αλλά κάνουν το λάθος να αναλώνονται στο παρελθόν του ασθενή προσπαθώντας να τον πείσουν να δεχθεί τις σκέψεις αυτές σαν δικές τους, γεγονός που κάνει τα πράγματα χειρότερα!   

 

   Επίσης, το μεγαλύτερο λάθος είναι να σταματάμε μόνοι μας τη φαρμακευτική αγωγή αμέσως μόλις αισθανθούμε καλύτερα καθώς αυτό συνήθως έχει σαν αποτέλεσμα την υποτροπή της νόσου και την εμφάνιση σοβαρότερων συμπτωμάτων!